MIESZKANIE Z WIDOKIEM NA RZEKĘ (6 Rms Riv. Vu)

Komediodramat. Akcja rozgrywa się w sześciopokojowym apartamencie z widokiem na rzekę Hudson, położonym na Manhattanie, przy Riverside Drive. Paul Friedman jest żonaty, pracuje w reklamie jako copywriter. Anne Miller jest zgorzkniałą gospodynią domową. Spotykają się w wyniku ogłoszenia zamieszczonego w New York Times. Na miejscu orientują się, że drzwi mieszkania zatrzasnęły się więżąc ich w środku. Sytuacja powoduje, że zaczynają dzielić się szczegółami ze swojego życia.

czytaj dalej

Komediodramat. Akcja rozgrywa się w sześciopokojowym apartamencie z widokiem na rzekę Hudson, położonym na Manhattanie, przy Riverside Drive. Paul Friedman jest żonaty, pracuje w reklamie jako copywriter. Anne Miller jest zgorzkniałą gospodynią domową. Spotykają się w wyniku ogłoszenia zamieszczonego w New York Times. Na miejscu orientują się, że drzwi mieszkania zatrzasnęły się więżąc ich w środku. Sytuacja powoduje, że zaczynają dzielić się szczegółami ze swojego życia.

 

Komedia w dwóch aktach, 4 kobiety, 4 mężczyzn, 1 dekoracja

Zapowiedziane w tytule mieszkanie znajduje się w no­wojorskiej dzielnicy Manhattan, nad rzeką Hudson. Jest to duży, wygodny i tani lokal do wynajęcia, polecany przez jedną z agencji. Właśnie w odpowiedzi na jej ogłoszenie przybywają by obejrzeć pokoje: Betty - mężatka w średnim wieku, wychowująca dwoje dzieci, i Paul - żonaty mężczyz­na po trzydziestce, ojciec, szanowany pan domu i pracow­nik firmy reklamowej. Los, a może tylko przypadek, łączy tych dwoje ludzi zabawnym, ale ważnym w ich życiu wydarze­niem: zatrzaskują się drzwi pustego mieszkania, w którym na pewien czas uwięzieni zostają mężczyzna i kobieta, ba­rdzo - jak się okazuje - sobie bliscy i przynajmniej na tę jedną chwilę wzajemnie sobie potrzebni.

Efektem tego przypadkowego spotkania staje się wspól­ny wieczór i noc spędzona w pustych pokojach. Szczera, przyjacielska rozmowa i krótkotrwała, choć niebanalna, mi­łość pary zawiedzionych przez życie, zrezygnowanych, ale przecież niestarych ludzi. "Mam trzydzieści pięć lat - mówi Paul, czuję się na pięćdziesiąt, jestem solidnym oby­watelem, nie zalegam z podatkami, nie mam żadnego hobby i chociaż lubię sobie pożartować, to w gruncie rzeczy jes­tem człowiekiem śmiertelnie poważnym. Poza tym, szczerze mówiąc, jestem trochę zagubiony..."

Autor określił swoją sztukę jako komedię. Polski widz znajdzie jednak w tym utworze wiele gorzkich refleksji na temat warunków życia amerykańskiej inteligencji. Na temat egzystencji zunifikowanej, zmechanizowanej, wyzbytej z u­czuć i wrażliwości, z wyobraźni i ambicji, których nie u­rzeczywistniałby nowy samochód czy powiększona suma dola­rów na koncie w banku.

Bardzo sugestywnie przedstawione postacie dwojga bo­haterów. Pełne liryzmu i ciepła. Dialogi o dużych walorach scenicznych i aktorskich.

Biuletyn Informacyjny Agencji Autorskiej "Nowe sztuki" nr 5/80