Nie teraz, kochanie

Ekskluzywny salon futrzarski w Londynie. Właściciel to kobieciarz z krwi i kości a jego najbliższy współpracownik – wręcz przeciwnie. Akcja, jaka wywiązuje się w wyniku pewnego zakładu powoduje, że sytuacja rozwija się niezwykle dynamicznie a postaci wikłają się w niesamowitym splocie intryg i nieprzewidywalnych sytuacji.

Ekskluzywny salon futrzarski w Londynie. Właściciel to kobieciarz z krwi i kości a jego najbliższy współpracownik - wręcz przeciwnie. Akcja, jaka wywiązuje się w wyniku pewnego zakładu powoduje, że sytuacja rozwija się niezwykle dynamicznie a postaci wikłają się w niesamowitym splocie intryg i nieprzewidywalnych sytuacji.

Tomasz Mościcki napisał o spektaklu w tekście "Jutro będzie futro":
"(...) Widzowie otrzymali porcję rozrywki, za którą przecież zapłacili, krytycy niech mądrzą się przy innych okazjach."

A Jan Bończa Szabłowski na łamach Życia Warszawy w recenzji "Beztroska norkomania":
"(...) Po salwach śmiechu i huraganach braw, jakie słychać na widowni można wróżyć temu przedsięwzięciu spory sukces komercyjny (...)
Aby farsa osiągnęła sukces, musi być precyzyjnie wyreżyserowana i tak zagrana. Marcin Sławiński po raz kolejny sprawdził się jako reżyser komediowy. Skompletował też z aktorów Teatru Kwadrat udany team, dobrze czujący farsę. Wśród panów na uwagę zasługują przede wszystkim Wojciech Pokora jako dobroduszny erotoman w średnim wieku oraz Jerzy Bończak. Ten ostatni zagrał postać rasowego playboya z dużą powściągliwością i dystansem, a mimo to każde jego pojawienie wywołuje na widowni salwy śmiechu. Świetne aktorstwo komediowe zaprezentowała, jak zwykle, Barbara Rylska, choć jej postać pani Frencham to właściwie rola epizodyczna. Z pań najbardziej podobała mi się jednak Aldona Orman. Zagrała ona bardzo przekonująco postać panny Tipdale (...)"