W programie do spektaklu ówczesny dyrektor Edmund Karwański napisał: „Jest obecnie w modzie biadolenie i narzekanie, że teatr przeżywa kryzys, na wszystko brakuje pieniędzy i nic się na to nie poradzi. Nieprawda. Żeby to udowodnić, Kwadrat, zamiast monodramu Jana Kobuszewskiego, w Jego prywatnym ubraniu wystawia spektakl z orkiestrą, dyrygentem, i dużą ilością kostiumów. (…)”
czytaj dalejW programie do spektaklu ówczesny dyrektor Edmund Karwański napisał: „Jest obecnie w modzie biadolenie i narzekanie, że teatr przeżywa kryzys, na wszystko brakuje pieniędzy i nic się na to nie poradzi. Nieprawda. Żeby to udowodnić, Kwadrat, zamiast monodramu Jana Kobuszewskiego, w Jego prywatnym ubraniu wystawia spektakl z orkiestrą, dyrygentem, i dużą ilością kostiumów. (...)”
Był to program składany a w spektaklu wykorzystano utwory: Paula Abrahama, Nico Dostala, Leo Falla, Leona Jessela, Imre Kalmana, Franza Lehara, Jacquesa Offenbacha, Freda Raymonda, Johanna Straussa (syna), Tadeusza Sygietyńskiego.
Informacje o spektaklu
OSOBY:
Ewa Borowik, Elżebieta Dębska (gościnnie), Lucyna Malec, Ewa Wencel, Jerzy Bończak, Edmund Karwański, Jan Kobuszewski, Marek Siudym, Paweł Wawrzecki oraz Warszawska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją Macieja Niesiołowskiego
Reżyseria: Jan Kobuszewski
Scenariusz: Maciej i Joanna Niesiołowscy
Choreografia: Joanna Niesiołowska-Schaitter
Scenografia: Józef Napiórkowski
Kierownictwo muzyczne: Maciej Niesiołowski
Opracowanie tekstów i dialogi: Krzysztof Jaślar
Premiera: 8 listopada 1992
