6 maja 1989
Brawurowa akcja, niespodziewane zwroty wydarzeń, skomplikowana i precyzyjnie zbudowana intryga komediowa, wielowątkowe omyłki, udawania, dowcip słowny, błyskotliwe dialogi, anegdoty wplecione z wyczuciem miejsca, w jakim pojawienie się ich jest najtrafniejsze, bezbłędny słuch na prawa sceny – to wszystko sprawiło, że „Mandat” stał się wielkim i długotrwałym sukcesem teatru, a Erdmana nazwano następcą Mikołaja Gogola i Aleksandra Suchowo-Kobylina. W samej tylko Moskwie przedstawienie grane było ponad trzysta pięćdziesiąt razy.
czytaj dalej
1 lipca 1988
„Melofarsa w dwóch aktach”, która rozgrywa się (jak podano w didaskaliach) „w romantyzmie, na obszarze księstwa”.
W dziwnej karczmie spotyka się dziwne towarzystwo. Poeta – niszczyciel dzieł klasyków literatury, Książę owładnięty ideą stworzenia urzędu Pary Kochanków Państwowych, Kapitan będący uosobieniem zdegradowanego mitu wojskowości i Laura, która ucieka od Księcia z Rudolfem, by go w końcu porzucić, bezradny Pustelnik, śpiący Śpiący i Chłopi, których bezsensowne rozmowy podkreślają główną myśl utworu: nikomu tu się nic nie chce.
czytaj dalej
17 lipca 1987
Klasyczna francuska farsa. Akcja rozgrywa się przed wojną. Bourdier jest politykiem i przemysłowcem. Swoją karierę polityczną związał z partią socjalistyczną, ale prywatnie bardzo mu imponują arystokratyczne koneksje.
Toteż przychylnym okiem patrzy na rozwijającą się miłość swojej córki, Teresy i hrabiego Jakuba, syna arystokratycznego sąsiada. Żoną Bourdiera jest dużo młodsza od niego Marta, niezbyt przejmująca się konwenansami i nie ukrywająca swego plebejskiego pochodzenia.
czytaj dalej
