DWIE MORGI UTRAPIENIA

Spektakl wystawiony ponad 500 razy był najdłużej graną, na scenie jednego teatru, polską komedią współczesną w historii.

MÓJ PRZYJACIEL HARVEY (1995)

Elwood P. Dowd miewa kłopoty z oddzielaniem rzeczywistości od fikcji. Na co dzień przyjaźni się z olbrzymich rozmiarów królikiem Harveyem. Spędza z nim niemal każdą chwilę, najczęściej w okolicznych barach, a dodać należy, że królik ów nie stroni od kieliszka.

OKNO NA PARLAMENT (1993)

Tytułowe okno znajduje się w luksusowym apartamencie nr 648, w londyńskim Westminster Hotel. To w jego wnętrzach na sekretną randkę umawia się urzędujący minister deputowany do Izby Gmin z Partii Konserwatywnej – Richard Willey z sekretarką opozycyjnej Partii Pracy panią Jane Worthington. Podczas pobytu w apartamencie pan Willey przypadkowo znajduje ciało pewnego mężczyzny przytrzaśnięte oknem.

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO

„(…) przedstawienie ogląda się bez przykrości, a nawet z rosnącym zainteresowaniem. Świat widziany z kuchni, choć to zapewne niezbyt wyrafinowana metafora, ma jedną zaletę: jest znacznie prawdziwszy niż z perspektywy salonu”
Tomasz Miłkowski
Życie Codzienne
16 października 1992

BRZYDKIE NAWYKI

Akcja toczy się w prywatnych klinikach psychiatrycznych, w których pacjenci traktowani są krańcowo odmiennie. W pierwszym władzę sprawuje dr Pepsi, a jego naczelną maksymą jest zapożyczane od Wilde’a przeświadczenie, iż spośród różnych metod zwalczania pokus, najskuteczniejsza polega na tym, by im ulegać, czyli pozwala swym pacjentom na wszystko, a nawet więcej. Drugim natomiast kieruje dr Toynbee, którego terapia polega na kompletnym unieruchomieniu leczonych, nie pozwala więc na nic, stosując metodę knebla i kaftana.

OŚLE LATA (1990)

Oxford. Jubileuszowe spotkanie absolwentów uczelni to świetna okazja, by pochwalić się pozyskanym statusem społecznym, ale też aby porównać swoje dotychczasowe osiągnięcia z tym co osiągnęli dawni koledzy ze studenckiej ławy.

MANDAT

Brawurowa akcja, niespodziewane zwroty wydarzeń, skomplikowana i precyzyjnie zbudowana intryga komediowa, wielowątkowe omyłki, udawania, dowcip słowny, błyskotliwe dialogi, anegdoty wplecione z wyczuciem miejsca, w jakim pojawienie się ich jest najtrafniejsze, bezbłędny słuch na prawa sceny – to wszystko sprawiło, że „Mandat” stał się wielkim i długotrwałym sukcesem teatru, a Erdmana nazwano następcą Mikołaja Gogola i Aleksandra Suchowo-Kobylina. W samej tylko Moskwie przedstawienie grane było ponad trzysta pięćdziesiąt razy.

INDYK (Scena PROSTOKĄT)

„Melofarsa w dwóch aktach”, która rozgrywa się (jak podano w didaskaliach) „w romantyzmie, na obszarze księstwa”.

W dziwnej karczmie spotyka się dziwne towarzystwo. Poeta – niszczyciel dzieł klasyków literatury, Książę owładnięty ideą stworzenia urzędu Pary Kochanków Państwowych, Kapitan będący uosobieniem zdegradowanego mitu wojskowości i Laura, która ucieka od Księcia z Rudolfem, by go w końcu porzucić, bezradny Pustelnik, śpiący Śpiący i Chłopi, których bezsensowne rozmowy podkreślają główną myśl utworu: nikomu tu się nic nie chce.

FARSA NA TRZY SYPIALNIE (BEDROOM FARCE)

Cztery małżeństwa, trzy sypialnie, jedna noc i następujący po niej poranek. Najstarsza para – Delia i Ernest szykują się do wyjścia na uroczystą kolację, aby uczcić rocznicę swojego ślubu. Najmłodsza z kolei – Malcolm i Kate organizują u siebie małą imprezę, na którą zapraszają Jane i Nicka, a także Zuzannę i Trevora (jedynyni, których sypialni nie widać). W ostatniej chwili Nick doznaje kontuzji i nie może iść. Między Zuzanną a Trevorem dochodzi do kłótni. Intryga zaczyna się zawiązywać po tym jak Zuzanna przyłapuje Trevora całującego się ze swoją byłą dziewczyną, którą była niegdyś Jane…

KRÓL (LE ROI)

Klasyczna francuska farsa. Akcja rozgrywa się przed wojną. Bourdier jest politykiem i przemysłowcem. Swoją karierę polityczną związał z partią socjalistyczną, ale prywatnie bardzo mu imponują arystokratyczne koneksje.

Toteż przychylnym okiem patrzy na rozwijającą się miłość swojej córki, Teresy i hrabiego Jakuba, syna arystokratycznego sąsiada. Żoną Bourdiera jest dużo młodsza od niego Marta, niezbyt przejmująca się konwenansami i nie ukrywająca swego plebejskiego pochodzenia.