Z BATUTĄ I KWADRATEM

W programie do spektaklu ówczesny dyrektor Edmund Karwański napisał: „Jest obecnie w modzie biadolenie i narzekanie, że teatr przeżywa kryzys, na wszystko brakuje pieniędzy i nic się na to nie poradzi. Nieprawda. Żeby to udowodnić, Kwadrat, zamiast monodramu Jana Kobuszewskiego, w Jego prywatnym ubraniu wystawia spektakl z orkiestrą, dyrygentem, i dużą ilością kostiumów. (…)”

MAYDAY

Od czasu polskiej prapremiery w Kwadracie sztuka była wystawiana w całym kraju jeszcze 29 razy!

Współczesna farsa kryminalno – obyczajowa. Nieświadoma prawdy Policja na tropie bigamisty – przeciętnego z pozoru Jana Kowalskiego, człowieka o jednym imieniu i dwóch adresach. Stosując zręczny zabieg jednoczesności i podobieństwa wypowiadanych kwestii, autor wprowadza nas w pełne stresów życie żon oraz w schizofreniczną naturę nęża. Galopujące absurdy gagów i pomyłek.

BRZYDKIE NAWYKI

Akcja toczy się w prywatnych klinikach psychiatrycznych, w których pacjenci traktowani są krańcowo odmiennie. W pierwszym władzę sprawuje dr Pepsi, a jego naczelną maksymą jest zapożyczane od Wilde’a przeświadczenie, iż spośród różnych metod zwalczania pokus, najskuteczniejsza polega na tym, by im ulegać, czyli pozwala swym pacjentom na wszystko, a nawet więcej. Drugim natomiast kieruje dr Toynbee, którego terapia polega na kompletnym unieruchomieniu leczonych, nie pozwala więc na nic, stosując metodę knebla i kaftana.

OŚLE LATA (1990)

Oxford. Jubileuszowe spotkanie absolwentów uczelni to świetna okazja, by pochwalić się pozyskanym statusem społecznym, ale też aby porównać swoje dotychczasowe osiągnięcia z tym co osiągnęli dawni koledzy ze studenckiej ławy.

MANDAT

Brawurowa akcja, niespodziewane zwroty wydarzeń, skomplikowana i precyzyjnie zbudowana intryga komediowa, wielowątkowe omyłki, udawania, dowcip słowny, błyskotliwe dialogi, anegdoty wplecione z wyczuciem miejsca, w jakim pojawienie się ich jest najtrafniejsze, bezbłędny słuch na prawa sceny – to wszystko sprawiło, że „Mandat” stał się wielkim i długotrwałym sukcesem teatru, a Erdmana nazwano następcą Mikołaja Gogola i Aleksandra Suchowo-Kobylina. W samej tylko Moskwie przedstawienie grane było ponad trzysta pięćdziesiąt razy.